Maxime Brigou (Roeselare, 1992) werkt en woont in Gent. Ondanks het feit dat ze zich de laatste jaren vooral gefocust heeft op het maken van sculpturen en installaties, is haar verleden als schilder nooit ver weg. Eerder dan in termen van constante, onveranderlijke sculpturen te denken, probeert Brigou het suggestieve, vluchtige, ongedefinieerde beeld dat moeilijk te grijpen is, visueel en tastbaar te maken. Deze beelden zijn evocatief, suggestief en immersief. Door elementen als tijd, ruimte en natuurlijk licht te integreren in het werk bestaat er geen ultieme, standvastige versie van het beeld. Het werk lijkt zich op ieder moment anders te gedragen waardoor het ons onuitgesproken kan laten beseffen dat ook wij zélf en onze gedachtegangen op deze manier fungeren. Als een eindeloze veelheid van elkaar kruisende en paradoxale perspectieven. Deze werken tonen ons dat concepten als onveranderlijkheid en tijd vooronderstellingen zijn. Termen die we in onze dagelijkse woordenschat ondergebracht hebben ondanks het feit dat we onmogelijk kunnen begrijpen wat ze werkelijk betekenen.