In het kader van 40 jaar de Brakke Grond vragen we kunstenaars, publiek, (oud)medewerkers, partners en collega-instellingen om hun mooiste, leukste of meest onvergetelijke herinnering aan de Brakke Grond met ons te delen.

De Brakke Grond. Dat is paniek. Vanwege die smalle steeg, een busje én een rijbewijs nog nat van inkt. Dat is wandelen. En ook wat stress als je dat busje bij Artis moet parkeren (echt niet zo ver, echt waar? Echt waar!).

Dat is een ankerpunt voor de zuidelijke kunsten in A’dam! 

Verborgen ergens tussenin daar van achter (heel Vlaams bescheiden) in een prachtige stad. Dat is zeker twee keer (maar ik denk drie keer) heel hard knallen met Orange Black en the go find in een warm nest!

Eerst de Brakke Grond en dan Paradiso! Dat was onze slogan.

Doe vooral verder lieve Brakke Gronders. Bedankt voor de kansen! Mijn liefde voor jullie is voor eeuwig en altijd.