In het kader van 40 jaar de Brakke Grond vragen we kunstenaars, publiek, (oud)medewerkers, partners en collega-instellingen om hun mooiste, leukste of meest onvergetelijke herinnering aan de Brakke Grond met ons te delen.

Al achtentwintig jaar woon ik als 'Legal Alien' in Antwerpen. Ik ben geboren in Nederland maar ben op m'n achttiende gaan studeren aan Studio Herman Teirlinck en zoals zovelen blijven hangen in La Douce Flandre. En hoewel ik daar al langer leef dan ik ooit in Nederland geleefd heb, blijf ik tot op de dag van vandaag een Hollander in Vlaanderen. Het gevoel nergens écht helemaal thuis te zijn heb ik altijd beschouwd als iets complex maar vooral heel waardevols. Omdat losse grond en twijfelachtige grenzen voor mijn job paradoxaal genoeg een betere basis bleken te zijn.

De Brakke Grond is voor mij dan ook van begin af aan een van de meest waardevolle plekken geweest, precies omdàt grenzen daar altijd vloeibaar zijn geweest. Dat is deel van haar DNA. Ik kan als Vlaamse Nederlander of Nederlandse Vlaming een Vlaamse productie aan een Nederlands publiek tonen en me zowel Vlaams als Nederlands voelen. En dus eigenlijk geen van beide. Mijn grootste wens op dit jubileum is dan ook dat wij met Zuidpool in de toekomst mogen blijven bijdragen aan een nog veel grenzelozere toekomst voor de podiumkunsten in de Lage Landen.

Zuidpool had op 10 maart 2020 de twijfelachtige eer om in De Brakke Grond met 'De Aanzegster' de laatste theatervoorstelling te brengen voor het begin van de Grote Lockdown. Misschien zijn we met z'n allen inmiddels iets wijzer geworden, misschien ook helemaal niet, maar de genegenheid blijft onverminderd.