Jubileum 
24 feb 2022

Willem Bongers-Dek (directeur deBuren)

Mijn herinnering aan 40 jaar de Brakke Grond

In het kader van 40 jaar de Brakke Grond vragen we kunstenaars, publiek, (oud)medewerkers, partners en collega-instellingen om hun mooiste, leukste of meest onvergetelijke herinnering aan de Brakke Grond met ons te delen.

"4 november 2014 zal voor mij altijd een magische datum blijven. Op die avond organiseerden we met deBuren, Wintertuin en De Bezige Bij Antwerpen in de Rode Zaal van de Brakke Grond de Nederlandse boekpresentatie van Miavoye. Op bedevaart naar Paul van Ostaijen, in de vorm van een Paul van Ostaijen-editie van Waumans en Victoria's Groot Internationaal Literair Variété Spektakel.

Omdat ik me uit een interview herinnerde dat Erik de Jong, bekend onder zijn artiestennaam Spinvis, ooit had gezegd dat Van Ostaijen een bron van inspiratie voor hem was, besloten we hem uit te nodigen om enkele nummers uit zijn eigen repertoire te spelen. Hij zegde meteen toe.

In de dagen voorafgaand aan de show, kregen we twee keer slecht nieuws: de vpro stopte met het legendarische poëzieprogramma Dode dichters almanak van de minstens zo legendarische Hans Keller en De Bezige Bij Antwerpen sloot de boeken.

Die avond werd de revanche van de poëzie: tijdens de laatste literaire boekpresentatie van De Bezige Bij Antwerpen overhandigden de schrijvers Koen Peeters, Pascal Verbeken, Peter Holvoet-Hanssen en Koen Broucke het eerste exemplaar van Miavoye aan eregast Hans Keller en blies Spinvis de bomvolle zaal van de sokken.

Zonder dat we het wisten, had hij namelijk met de Vlaamse muzikanten Saartje van Camp (cello) en Evi De Jean (zang) een heuse kleine opera gecomponeerd én ingeoefend over de Berlijnse periode van de dichter, geïnspireerd door de brieven van zijn geliefde Emmeke Clément. Snerpend, teder, bruisend en vooral onweerstaanbaar muzikaal én tekstueel virtuoos.

Dat stuk was te mooi om maar één keer te spelen en toen het Antwerpse stadhuis 450 jaar bestond, is die kleine, in de Brakke Grond geboren opera nogmaals gespeeld op ’t Schoon Verdiep. Die avond was opnieuw betoverend, maar dat moment kon natuurlijk niet tippen aan de magie van de Rode Zaal."