In het kader van 40 jaar de Brakke Grond vragen we kunstenaars, publiek, (oud)medewerkers, partners en collega-instellingen om hun mooiste, leukste of meest onvergetelijke herinnering aan de Brakke Grond met ons te delen.

Drie (gelukkige) herinneringen aan de Brakke Grond

"We zijn jong. Piepjong sommige, iets ervarener anderen en we werken in een bovenkamertje van de Brakke Grond een maand lang aan onze eerste “echte” voorstelling.
Dat wil zeggen, met partners en coproducenten en een poster en een première. We wonen in Antwerpen, de meeste van ons, sommige hebben ouders in Amsterdam of vrienden maar
wij slapen in het appartement van de Brakke Grond aan de gracht en kijken uit op het binnenpleintje van het theater waar we werken. Of we gelukkig zijn weet ik niet. Sowieso gestresseerd, gefrustreerd soms, tastend ook, ruzie makend zelfs, maar ook geïnspireerd. En met terugwerkende kracht ook toen al het besef dat als we die maand daar niet hadden gehad, dat we dan nu niet zouden zijn waar we zijn.

Ik ben jong. Pas afgestudeerd in Antwerpen en weer in Amsterdam gaan wonen voor een poos (zo blijkt later – het plan was voor altijd). Een jaar lang lijkt de Nes erg ver weg. Ik ken er na vier jaar in België te hebben gewoond niemand, geen theatergroepen, geen theatermakers, geen oud-klasgenoten en niemand kent er mij. De Tijd speelt City Trip in de Brakke Grond en twee leraren van wie ik les heb gehad spelen mee. Een onwaarschijnlijk taalspel overspoelt me anderhalf uur lang. West-Vlaamse taalkronkels van drie mannen in pak op een hellend vlak. – waar het over ging, eerlijk gezegd heb ik geen idee. Iets met een autoverkoper denk ik. Na afloop zie ik Lucas Vandervost, artistiek leider van De Tijd en mijn oude school en we drinken Chouffe na afloop. Gelukkig, ja.

Het is 14 december 2020. Om zeven uur spreekt Mark Rutte de natie toe. In de foyer kijken mensen op hun mobieltjes naar zijn toespraak. Vanaf morgen gaat het land dicht. Nu nog strenger dan de vorige keer. Geen theaters, één bezoeker-regeling, avondklok. Om 19:30 loopt het publiek een voor een de zaal binnen voor een Maandagavond die toevallig die avond gepland stond. De mensen gaan zitten op hun stoeltjes die op anderhalve meter van elkaar vandaan door de zaal verspreid staan. Er is live muziek en nieuwe teksten, mensen drinken van hun drankjes die we onder hun stoelen hebben staan en langzaamaan neemt de schrik van de stevige woorden van Rutte af en komen we samen met het publiek. Na afloop is iedereen in die zaal dolgelukkig – alsof we nog even alles wat theater zo mooi en fijn maakt stevig indrinken omdat we weten dat we er een tijdje op zullen moeten teren."

Freek Vielen, de Nwe Tijd

Over de foto

"Deze foto zette ik op 13 november 2013 op facebook met het citaat: "De deal is rond. Zwarte woud forever in Amsterdam!" (met dan allemaal uitroeptekens en smileys). Selm Wenselaer (op de foto) en ik hebben nog steeds de afspraak dat als één van ons een project aangeboden krijgt die voortkomt uit onze Zwarte woud forever tournee (toch een beetje het startpunt van onze 'carriere', als het ware:) dat we elkaar dan moeten trakteren op een etentje. En dat doen we nog steeds. 

Bedankt voor het vertrouwen toen, nog steeds en in de toekomst!

LEVE de Brakke Grond"

Suzanne Grotenhuis, de Nwe Tijd