Voorstelling
Julie Cafmeyer
Is this porn? No, this is love
Relatiecrisis op het podium
Na De Therapie en Bombastische Liefdesverklaring, buigt theatermaker Julie Cafmeyer (1987) zich opnieuw over de peilloosheid van de liefde. In Is this porn? No, this is love neemt ze elke avond plaats op de sofa. Naast haar telkens een andere mannelijke tegenspeler, met wie ze het verzanden van hun ooit onstuimige relatie bespreekt. Een voorstelling vol wrange humor, duistere lichtheid en vermakelijke tragiek.
Tot voor kort lag de diepste afgrond ter wereld in Kroatië: 506 meter loodrecht naar beneden. Maar het ravijn in deze theaterdialoog maakt een tikje duizeliger. Aan de rand ervan staan twee geliefden. Zij aan de ene kant, hij aan de andere. Geen brug te bekennen.
Julie: “Voor deze voorstelling had ik het gevoel vrijer te kunnen schrijven omdat het geen monoloog maar een dialoog is geworden. In die zin bevat de voorstelling minder autobiografische elementen, net omdat ik het in functie schreef van een fictief koppel. Daarom is de voorstelling niet ‘typisch Julie’, maar hoop ik dat het publiek zich in bepaalde dingen kan herkennen.”
“Deze keer ben ik minder vanuit een probleem vertrokken, meer vanuit een soort viering van de liefde. Al blijft het nog steeds de teloorgang van een koppel. Ik heb heel lang gedacht dat de liefde niets voor mij was, maar dat is nu wel anders. Nu vertrek ik meer vanuit de gedachte: “Oké. Misschien is liefde wel niets voor mij, maar ik doe het vanaf nu wel op mijn manier. Als het dan nog mislukt, dan heb ik er in ieder geval plezier aan gehad.”