Amsterdam Fringe Festival toont ieder jaar in september 11 dagen lang een mixmash van theater, performance en dans van nieuw, opkomend en ongetemd talent. We presenteren een multidisciplinair programma van ruim 60 kunstenaars, met uiteenlopende achtergronden, herkomsten en toekomsten. Ons showcasefestival is een vrijhaven voor experiment en biedt een podium aan nieuwe makers en verhalen. Amsterdam Fringe Festival is een ode aan de theatrale gekte, de onafhankelijke geest en een pleidooi voor artistieke vrijheid. Een dikke, innige omhelzing van het experiment in de ware zin des woords: eentje waarvan de uitkomst je nog echt verrassen kan. De hele stad is onze speelplaats; van dak tot club tot theater, van Noord tot Zuid, je vindt ons 11 dagen lang op zo’n 25 locaties verspreid over heel Amsterdam.
Het festival is een ode aan de theatrale gekte, de onafhankelijke geest en een pleidooi voor artistieke vrijheid. Een dikke, innige omhelzing van het experiment in de ware zin des woords: eentje waarvan de uitkomst je nog echt verrassen kan.
In de Brakke Grond zie je voorstellingen van Drie Vrouwen (8, 9, 14, 15 sep), Diana Salles (8, 9, 10, 11 sep), Miles (14, 15, 16, 17 sep), Project Zahira (14, 15, 16, 17 sep) en de Vlaamse voorstellingen van Ine Ubben (10, 11, 16, 17 sep) en Verona Verbakel (14, 15, 16, 17 sep).
Thuis homo domov van Ine Ubben
10, 11, 16 & 17 sep
Performance kunstenaar Ine Ubben reisde op en af tussen België en Tsjechië. Onderweg nam ze steeds haar eigen koffiekop mee, klaar voor onverwachte ontmoetingen. Ine maakte vele mini-reizen, samen met haar koffiekopje: van de keuken naar ‘home office’ de woonkamer, van huis naar huis en soms een expeditie naar het dichtstbijzijnde bos. Nu vraagt ze zich af: ‘wat is thuis’, ‘waar zijn we thuis’? In de voorstelling THUIS, HOME, DOMOV legt ze deze en vele andere vragen voor aan haar publiek.
Terwijl de koffie pruttelt deelt Ine verhalen van kopjes, mensen, herinneringen en nodigt ze haar publiek uit om mee te doen. Een intieme ontmoeting, die organisch overvloeit naar uitbundig spel. Intiem, hilarisch, ontroerend. Elke keer anders. Het publiek over de voorstelling: ‘ Als ik terug thuis ben, zal een doodgewoon kopje, nooit meer gewoon zijn. Hoe iets alledaags zo poëtisch kan zijn.’
Voyeur Verona Verbakel
14, 15, 16, 17 sep
Daar waar een lieveheersbeestjesuurwerk wordt verstopt omdat de tijd te traag gaat. Daar waar streepjes worden getrokken na een overleefde dag. Daar waar gevechten voor omhelzingen moeten doorgaan.
Een kind wordt gestraft voor de liefdeloosheid van haar ouders. Uitwenen kan op de bank, voor de televisie, wanneer de begeleiders van de gesloten jeugdinstelling niet kijken en hun kruiswoordraadsels verder invullen. Het weekend als nòg grotere kwelling dan de week. Ongeliefde kinderen als hongerige kippen op zoek naar het ontbrekende doel in hun leven. Dit is het verhaal van een kind dat aan haar lot wordt overgelaten.
Dit verhaal stelt zich de vraag in hoeverre het ethisch verantwoord is om kinderen op te sluiten in een omgeving die verre van bescherming biedt. Dit is geen verhaal rond vergeving, medelijden, noch wraak. Dit is het terugvorderen van het narratief.