Sachli Gholamalizad / KVS

Sachli Gholamalizad vertelt het verhaal van haar Iraanse grootouders, eigenaars van een mondaine nachtclub waar diva's en alcohol floreren. Naast heldenverhalen komen ook donkere kanten naar boven - en de verschillen tussen man en vrouw, Oost en West, tussen vrijheid en grenzen.

Oude nonkels dissen maar wat graag grootvaders heldenverhalen op, maar vanuit de kieren van het verleden komt er ook een heel ander beeld naar boven. De erfenis, een lapje grond aan de Kaspische Zee, verbindt en verdeelt de familie al decennialang.

Met haar succesvoorstelling A reason to talk, rond het migratieverhaal van haar moeder, gooide de jonge Belgisch-Iraanse theatermaakster en actrice Sachli Gholamalizad nationaal en internationaal hoge ogen. Voor (Not) my paradise baseerde ze zich op talloze gesprekken met haar grootmoeder en andere familieleden, en met bezoekers van grootvaders nachtclub.

"De vorige keer heb ik voornamelijk in België gefilmd. Voor (Not) my paradise ben ik langer in Iran geweest. Twistpunt tussen mijn moeder, ooms en tante is een groot stuk land aan de Kaspische Zee dat zij hebben geërfd van hun vader. Na 28 jaar zijn ze er nog altijd niet uit hoe ze dat gaan verdelen. Aan die discussie hangt een heel verleden en een kluwen van verhalen vast dat vanuit hun verschillende standpunten wordt verteld. Mijn grootvader had op dat stuk grond ook een soort nachtclub waar de jetset regelmatig langskwam. Maar het geld dat hij verdiende, gaf hij uit aan zijn opiumverslaving. Zijn kinderen willen via die grond dus ook een stukje erkenning van hun vader, die altijd afwezig was, een afschuwelijk mens is geweest, en hen heeft getraumatiseerd."