"Wij zijn Nona Demey Gallagher en Timo Sterckx. Samen met Mats Vandroogenbroeck vormen we KRAPP. We waren klasgenoten op het drama departement van het KASK in Gent; daar hebben we elkaar leren kennen. Mats en Timo hebben eerder enkele projecten gemaakt, later is Nona erbij gekomen en hebben we KRAPP opgericht. Voor dit project werken we samen met vormgeefster Lotte Boonstra. De samenwerking met Lotte stond in de sterren geschreven, sinds ons afstuderen werken we in verschillende constellaties samen. 

We kennen de Brakke Grond van onze vorige voorstelling Through The Looking-Glass (and what we found there); via het ITS Festival zijn we hier verzeild geraakt. Ook zijn er andere producties geweest waarmee we hier kwamen spelen of maken. We zijn graag in Amsterdam en de Brakke Grond is dan een logische plek om aan te kloppen.

Een residentie kan je gebruiken om jezelf te isoleren van de druk die gepaard gaat met een maakproces dat resultaatgericht is; in een residentie mag alles nog en kan je nog op je bek gaan, zo kan je allerhande losse eindjes aan elkaar beginnen knopen waardoor de mist in je hoofd rustig aan kan wegtrekken en je jezelf kan opladen vooraleer je verder trekt. Je komt in een nieuwe omgeving terecht met nieuwe mensen om je heen en dat werkt meestal erg bevrijdend."

"KRAPP vertrekt vanuit historische verhalen, ingebed in literatuur of historiografie. We werken met concrete verhalen die we overgieten met allerhande referenties uit de populaire cultuur. Tijdloze verhalen die worden uitgebreid, omgedraaid, terugkeren in de tijd of juist vooruitspringen naar allerhande mogelijke toekomsten. Er is geen eenheid in de verhalen of in het resultaat daarvan maar eerder veelheid van tijd, ruimte en handeling.

We komen samen, we kijken naar ons materiaal, drinken een koffie; Lotte heeft een aantal rare organische objecten meegenomen. Nona en Timo gaan hiermee aan de slag op de vloer in combinatie met een tekst die Mats schreef. Wanneer katalyseren tekst en beeld elkaar, schuren en vervreemden ze? Wanneer verworden ze tot ‘plaatje bij praatje’? Moeten ze strikt gescheiden zijn in een rigide montage, of net simultaan groeien, schimmelen en elkaar besmetten?

We proberen rustig enkele dingen uit die we eerder hebben besproken en vanuit die momenten kom je soms terecht in een stroom aan nieuwe impulsen die mogelijk materiaal opleveren. Echt rituelen hebben we niet, we springen wel rond als kleine kinderen wanneer we iets vinden, een beeld of een stuk tekst dat 'werkt'. Ook voorzien we onze personages vaak wel van een neurotisch kantje." 

"Met WEIRD TALES (waar Mary een vooronderzoek van is) willen we een vormexperiment aangaan; we werken momenteel aan twee verbeeldingsruimtes: één extreem beeldend en visueel, één talig en poëtisch. We werken aan een beeldende voorstelling die bij momenten uitermate immersief en atmosferisch zal zijn. Maar onze personages zijn natuurlijk allemaal dichters en schrijvers; hun apocalyptische natuurpoëzie en proza heeft iets extreem sculpturaal en concreet, via taal boetseren ze zintuigelijke en atmosferische visioenen. Onze voornaamste onderzoeksvraag is nu: hoe kunnen deze werelden — beeld en taal — botsen, versmelten en elkaar versterken? Het ‘vreemde’ wordt dan ook geboren in de witruimte tussen verschillende, contrasterende werelden. 

De voorstelling onderzoekt de link tussen het horror- en weirdgenre (denk aan een mix van gothic horror en sci-fi, een traditie die begon met Frankenstein en via de verhalen van Lovecraft nu een meer ecologische, organische richting inslaat) en de hedendaagse apocalyptische angsten aangaande de klimaatopwarming."

---

Mary is op 2 oktober te zien tijdens Puppet Playground in de Brakke Grond.
Op 3 en 4 februari 2021 heeft WEIRD TALES première in Campo te Gent, en gaat daarna op tour:

10 februari: Wagenhuys 30CC, Leuven
17 februari: Grote Post, Oostende
18 en 19 februari: Arenberg, Antwerpen
20 februari: NONA, Mechelen
6 maart: CC Schilde
26 en 27 maart: Festival Cement, 's Hertogenbosch
19 mei: CC Westrand, Dilbeek