Door Lies Mensink

---

 “Ja, er is weinig tijd. Vroeger zat ik in de stress als iets nog niet af was, maar inmiddels is dat deel van mij geworden. Het is deel van de mood en zoektocht die ik wil maken.”

We kenden Mattias tot nu toe vooral als saxofonist in bandvorm. Hij speelt in de Gentse formatie Nordmann, waarin hij de intensiteit van rock met de energieke vrijheid van jazz combineert. In de band MDCIII wordt zijn saxofoon voortgestuwd door de ritmische tribal beats van twee drummers. Anderhalf jaar geleden sloeg Mattias een nieuw pad in en brengt sindsdien ook solo werk uit.

“Ik was benieuwd wat er zou gebeuren als ik helemaal alleen met mijn sax zou spelen. Ik heb altijd al veel geëxperimenteerd met elektronica en met gitaarpedaaltjes op mijn sax. Mijn eerste soloalbum Patterns for (a) Film is echt een studioalbum, waarin ik andere facetten van de klanken van de sax ontdek. Alle geluiden die je hoort, zijn gemaakt met saxofoon en met de computer nabewerkt, maar wat ik live doe, is weer helemaal anders.”

“De afgelopen anderhalf jaar was ieder concert een totaal andere ervaring omdat ik nog volop aan het onderzoeken was. Nu keer ik terug naar mijn roots: enkel en puur de akoestische sax. Ik ben weer meer moderne muziek gaan bestuderen en verder de diepte ingegaan. Dat probeer ik nu te combineren met mijn voorliefde voor minimal dark techno. Die twee samengooien is de uitdaging in deze residentie.”

Hoe pak je zo’n residentie aan?

“Ik heb me op voorhand thuis voorbereid en ik heb daar veel van mijn elektronische geluiden en saxofoongeluiden bestudeerd. In mijn hoofd heeft het al vorm gekregen en weet ik waar ik naar toe wil. Maar natuurlijk is er hier van alles wat je onverwachts tegenkomt. ‘Shit, dit werkt toch niet!’ merk ik dan. Maar dat is ook cool, het is deel van de zoektocht.”

Volgende week sta je op het Space is the Place festival, wat kan het publiek daar van je set verwachten?

[lacht] “Dat weet ik zelf eigenlijk ook niet zo goed, want voor Space is the Place is het de bedoeling een compleet nieuwe set in elkaar te steken. Ik neem vriend en collega Rien Coorevits mee; hij is beeldend kunstenaar en VJ en maakt live visuals met analoge videobakken. Dus we gaan ieder achter ons eigen tafel een beetje spacen. Ik probeer altijd in een soort trance te geraken. Veel van mijn sax-werk ontstaat uit een meditatieve ademhalingsoefening op het instrument. Dat probeer ik mee te geven in het geluid.”

In je album Patterns for (a) Film zijn je instrumentale nummers verbonden aan teksten en filmische ideeën. Waar begint voor jou een compositie?

“Dat hangt er echt van af, maar meestal begint het bij een textuur. Ik kan een half prutsen op mijn instrument en ineens denken: ‘Ah, dit klinkt heel fijn’. Dan wordt dat een soort zaadje dat je verder laat uitgroeien. De geluiden die ik nu creëer, komen echt diep uit het instrument: ik heb een microfoontje in mijn sax dat heel veel geluiden oppakt. Het is vrij intiem: kleine geluiden worden groter gemaakt en komen samen in tapijten van geluid vol donkere tonen en crusty vinyl sounds.”

“Ik wil de dingen niet te veel vast te leggen, maar neem een textuur of element als onderwerp van de compositie of improvisatie. Het is een deurtje openzetten om in te kunnen mijmeren. De muziek wordt de begeleiding voor je eigen gedachten in plaats van dat het al je aandacht opzuigt.”

Mattias brengt vrijdag 24 maart zijn donker minimalistische sax geluiden samen met de beelden van Rien Coorevits tijdens Space is the Place Festival waar ook het Gentse instrumentale trio PAARD. en Joachim Badenhorst te zien zijn. Net als de Nederlandse DJ Marcelle, Knalpot en Frank Wienk (Binkbeats).