“Het meeste van mijn werk gaat over heteronormativiteit en queerness. Qua vorm hangt het heel erg tussen film en performance in. Ik heb geen groot set-design, maar een projectiescherm, waar ik als performer mee in dialoog ga. Soms is het mijn eigen stem in de film waartegen ik spreek, soms is het de ondertiteling.

In zekere zin is mijn werk collage, ik maak veel gebruik van beelden uit de populaire cultuur. Vaak ga ik al aan het werk zonder dat ik een eindvorm van het project in het achterhoofd heb: ik lees boeken, kijk films en scroll door Twitter. Ik verzamel van alles in Google Docs en door mails naar mezelf te sturen. Op een bepaald moment ontdek ik een lijn in al dat materiaal en dan probeer ik er dingen in samen te brengen. Dat is een heel traag proces.”

“Als mijn performances worden getoond, is dat vaak in de museale context, terwijl ze wel geïnspireerd zijn op het theater. De staging in een galeriecontext is heel anders, de curatoren die in mijn werk geïnteresseerd zijn tonen het altijd op andere manieren. Ik pas me daar op aan, maar in de voorbereiding heb ik wel altijd de black box-ruimte in mijn hoofd”

“Een live versie van mijn performance Live Laugh Limerence. Het is een mix van opera, musical, filmfragmenten en scenes uit romcoms. Het startpunt was een onbeantwoorde liefde die uiteindelijk verandert in een romantische vriendschap. De performance gaat over queer-relaties: vormen van liefde en vriendschap die niet gerepresenteerd worden in hedendaagse media.”

“Ik was er al enigszins op voorbereid dat het een online versie zou worden. Nog vóór Beyond the Black Box zou ik de performance spelen op een solotentoonstelling in Museum de Pont, maar omdat ik hem daar slechts een paar keer live zou kunnen doen, moest er een residu zijn voor de rest van de tentoonstelling. Ik heb toen een filmversie gemaakt, die ik ook op Beyond the Black Box ga laten zien. Het is niet zomaar een film geworden, maar een collage van fragmenten uit romantische films, theatrale musicalscènes uit mijn eerdere voorstellingsregistratie en scènes die op locatie in Gent zijn gefilmd.”

“Een performance maken is nu keilastig. Ik heb echt de interactie met mensen nodig: ik wil eropuit gaan en nieuwe avonturen beleven. Met mijn galeriste heb ik veel gesproken over hoe we performance meer naar een digitaal platform kunnen brengen, maar het voelt voor mij toch alsof ik dan terugga naar mijn vorig werk. Vroeger maakte ik films: performances voor de webcamcamera. Dat wil ik niet meer doen, ik heb het gevoel dat ik dat al gepasseerd ben.

Ik werkte al veel met memes, maar door corona ben ik er nog meer mee bezig. Ik vind het moeilijk om performances online te vertalen, maar memes zijn specifiek voor dat platform gemaakt. Op Beyond the Black Box zal ik ook een selectie van die memes delen. Een meme is een hele goede manier om op een humoristische wijze complexe concepten toegankelijk te maken. Zelfs mijn ouders begrijpen iets als ‘compulsory heterosexuality’ opeens als het in een meme wordt uitgelegd, wat ik supergrappig vind.”