Voorstelling

Julie Cafmeyer

C̶o̶n̶f̶e̶s̶s̶i̶o̶n̶s̶ ̶o̶f̶ ̶a̶ ̶W̶h̶i̶t̶e̶ ̶G̶i̶r̶l̶ Bad Woman

Openhartige theatersolo over amoureuze ervaringen in Myanmar, Rwanda en Wit-Rusland

Na haar slimme en vermakelijke bekentenisvoorstellingen De Therapie en Is this porn? No this is love werpt Julie Cafmeyer zich opnieuw in de ravijnige diepte van de liefde. Voor haar openhartige theatersolo C̶o̶n̶f̶e̶s̶s̶i̶o̶n̶s̶ ̶o̶f̶ ̶a̶ ̶W̶h̶i̶t̶e̶ ̶G̶i̶r̶l̶ Bad Woman put ze uit recente amoureuze en seksuele ervaringen in onder meer Myanmar, Rwanda en Wit-Rusland.

'Ik wil een ode brengen aan al wie een nieuwe wereld in zich draagt omdat ik troost, levenslust en hoop haal uit iedereen die - uit vrije wil, of omdat ze niet anders kunnen - weigeren om zic
Julie Cafmeyer

De voorstelling is een tour de force van een jonge vrouw die zich probeert te bevrijden van de opgelegde norm. Intieme bekentenissen over de hele wereld (Myanmar, Rwanda en Wit-Rusland), dans, lectures en (hopelijk) spirituele inzichten maken deel uit van dit geheel. Julie zal deze keer ook stil staan bij haar lichaam. Wie geeft er commentaar op haar lichaam? Hoe ziet zij zichzelf? Hoe aanvaardt zij haar lichaam en dat van een ander?

En dan zal zij weer dansen. Dans, dans, dans, omdat het kan!

Dit geheel wordt een atypische stand-up performance vol bekentenissen van elegante en minder elegante bevrijdingen van een wit meisje.

In Myanmar werd ik verliefd op een Birmese gids, hij nodigde me uit op wandeltocht met andere toeristen. Ik verveelde me omdat ik vond dat de tocht niet ‘authentiek’ genoeg was. Uit verveling bezatte ik me met rijstwijn en maakte ik hem verwijten. Hij riep naar me: ‘You know what your problem is? You are a high standard person. You are a typical white woman. Je hebt een appartement, je kan zoveel mannen bij je laten slapen als je wil, je kan zoveel reizen als je wil. Het is mijn grootste droom om een vliegticket te betalen en jij doet het gewoon en staat hier te klagen over authenticiteit.

Twee uur later moest ik overgeven door al die rijstwijn. Hij stond niet op om me te helpen en ik riep voor het hele dorp ‘Why are you not helping me? THIS IS ABOUT ME!’

Julie over de titel van haar voorstelling

In haar column in de Vlaamse krant De Morgen legde Julie Cafmeyer uit waarom ze de titel van haar voorstelling wijzigde van Confessions of a white girl naar Bad Woman:

Voor mijn nieuwe theatervoorstelling Confessions of a white girl nodigde ik twee bevriende schrijfsters uit om mee te werken aan mijn script. Deze schrijfsters zijn vrouwen van kleur en ik dacht dat zij me konden uitleggen wat een ‘white girl’ is.

Het idee ontstond bij het lezen van een correspondentie tussen Adrienne Rich en Audre Lorde. De ene vrouw is een witte feministe, de andere een zwarte feministe. Ze schrijven dat ze elkaar willen begrijpen in de strijd voor de vrije invulling van het ‘vrouw zijn’. Tegelijkertijd willen ze zich ook bewust zijn van de verschillen waarmee ze te maken krijgen omdat ze een andere kleur hebben.

Ik lees mijn script voor en een van mijn vriendinnen zegt me: “Ben jij er eigenlijk klaar voor om de verschillen tussen wit en zwart feminisme te beschrijven? Moet jij niet eerst ontdekken welke vrouw je zelf bent en wil zijn? Je schrijft over de verschillen tussen zwart en wit, maar je hebt nog niet eens over je moeder geschreven. Wie is je moeder? Welk voorbeeld van een leven van een vrouw heb jij meegekregen?”

Lees de volledige column hier.

Ticketinfo

Julie Cafmeyer

Julie over de titel van haar voorstelling

Houd mij op de hoogte